สรรหามาเล่า

ดำเนินเรื่องโดย บก.แจ็ค

ตำนานไก่แพ้แล้วเอามาชนอีก (อีเพ็ญ)

......มีตำนานอีเพ็ญของอำเภอลอง ที่รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นอีเพ็ญ แต่ก็อดที่จะเล่นมันไม่ได้ 3 ไฟท์ เมื่อ 35 ปีที่แล้ว สนามตาพ่อเป็นรองบ่อน แม่เป็นคนขายตั๋วและขายกับข้าว ส่วนผมนั่งบนหัวเสาดูขันน้ำในโหลแก้วบอกเวลา 
    ตอนนั้นผมอายุ 10 ขวบ มีไก่ตัวนึงของพ่อนี่แหล่ะสีโนรี ชื่อไอ้รูปหล่อ โคตรเก่ง แต่หมดยก 2 ออกมาให้น้ำไม่สู้ไก่เลย ไก่มาจากอุตรดิตถ์มาถึงบ่ายสามโมงจะชน 20,000 บาท ไก่มีแค่ 2 คู่จะหมดแล้ว แม่กับยายทำกับข้าวเยอะมาก เพราะคนจังหวัดอื่นมากันเยอะ ไม่รู้จะทำไงดึงคน แม่ไปบังคับพ่อผมให้หาไก่มาตีเลย พ่อเลยไปอุ้มไอ้รูปหล่อ แล้วบอกตีได้แค่หมื่นเดียว  มั่งอุตรดิตถ์มองสู้ไก่แพร่ไม่ได้ก็ข้ามฝั่ง....ทางแพร่คนรู้ว่าเป็นอีเพ็ญก็ไปอยู่อุตรดิตถ์  หน้าเสื่อแปลก ลุงมิตรขายลาบเพื่อนพ่อบอกว่ามันเก่งเหลือเกินหมดยกแรกขอทำน้ำเอง ทีมงานอุตรดิตถ์ก็มาช่วยตัวเจ้าถิ่นด้วยเพราะกลัวโดนลูกป้อน ยกที่ 2 บาดแผล20-1 แต่ราคา เจ้าถิ่นต่อ 2-1 ไม่มีคนรอง พวกที่จรมาบอกว่าไม่ต้องกลัวไก่อยู่ในมือเรา พอหมดยก 2 จะปล่อยเดิน ตัวต่อก้าวยาวตัวลีบไม่สู้ไก่เลยเข้ามายก 3 ตัวต่อไม่สู้   เขาระแวงกันเองทะเลาะกันหาว่าพวกเดียวกันล้มไก่ อัดให้น๊อคเข้ามาเลย
........จริงๆแล้วที่พวกเขาให้น้ำอยู่มันคือระเบิดเวลา..เจอกับเพ็ญศรี ของดีเมืองลองเข้าให้  เพราะที่นั่นเมื่อก่อนแพ้ก็ตีได้ 
    ...กติกาใครกติกามันคับเพราะที่นั่นสนามพ่อกับสนามตาจะตัดสินไงก็ได้.....ส่วนผมรับจ้างแกะตาไก่ วิ่งซื้อลิโพให้ผู้ใหญ่ และคำพูดติดปากผมก็คือ พี่ไก่พี่โคตรเก่งเลย เอาอะไรมาให้ผมเล่นซัก 40 สิคับผมเฝ้าน้ำดูเวลา มีนะคนที่ไม่ให้ ..เวลาเป็นต่อน้ำเข้าขันเยอะจมไว เวลาเป็นรองก้านหญ้าคาที่หลังคาจากอาจจุอุดขันไม่จมซักทีก็อย่าว่ากันนะ....ทำตามประสาเด็กไม่รู้เรื่องคับตอนนั้น